Redactie Uitpers 29 november 2002
Lachen met George W. Bush, met zijn kruistocht en zijn strijd tegen de As van het Kwade, is gemakkelijk. Maar sinds kort heeft de Belgische politiek zijn eigen versie van die strijd tegen het Kwade, als het ware tegen de Duivel. Regeringspartijen en oppositie wedijveren in exorcisme tegen de Duivel die zich genesteld heeft in de persoon van Abou Jahjah. Een racistische moord in Borgerhout? Racistische campagnes van het Vlaams Blok? Dagelijkse discriminatie van mensen die men tot in de vierde generatie migranten blijft noemen? De grote zondebok is Jahjah. Alleluliah!
De man Jahjah verdient weinig sympathie en steun van al wie progressief is, zijn standpunten zijn reactionair. Maar de problemen waarop hij nu kan teren, heeft hij niet uitgevonden, die zijn er. Sommige exorcisten denken dat ze die problemen zullen uitdrijven als de man wordt uitgedreven, zover is het gekomen. Intussen maken zij de tegenstellingen alleen maar veel erger.
Dit is erger dan paniekvoetbal. Iemand als Patrick Janssens spreekt op een debat in Molenbeek zelfs in oorlogstermen: "Onze samenleving is terechtgekomen in de psychologie van een oorlogssituatie". De karikaturale Freya Van Den Bossche plaatst de racistische moord in Borgerhout en het optreden van Abou Jahjah op hetzelfde niveau. In Antwerpen kondigt burgemeester Leona Detiège een absolute nultolerantie af. Niet tegen het racisme, maar tegen relschoppers.
Akkoord voor een nultolerantie. We hebben het hier dan ook over de in Antwerpen en elders in het land bloeiende witwaspraktijken van crimineel geld. De Bank Max Fischer, die dat jarenlang deed, lag niet in Borgerhout, maar in de diamantwijk waarover men het niet heeft bij de discussie over inburgering. België is misschien geen fiscaal paradijs voor de meerderheid van de inwoners, maar voor een minderheid van én voor buitenlandse financiële kringen is het dat wel. Enkele magistraten dringen al jaren aan op een ernstiger strijd tegen de grote financiële delinquentie die hier zo bloeit.
En wanneer nultolerantie bij de toepassing van de wet op het racisme? Het Vlaams Blok is zeker op dat vlak geen vragende partij. Nochtans is dat racisme dodelijk, zoals nu weer in Borgerhout is aangetoond, zoals eerder dit jaar bij een racistische moord in Schaarbeek. In West-Europa vallen jaarlijks tientallen doden bij racistische aanslagen.
Dat komt dan bovenop de frustraties over de dagelijkse discriminaties, de vernederingen waarvan mensen met een "allochtoon voorkomen" slachtoffer zijn, ook al zijn ze "ingeburgerd" en spreken ze vlot Nederlands, Antwerps, Gents, Lokers… Waar slaan termen als allochtoon trouwens nog op, tenzij op een vermoede afkomst naar het uiterlijk? Nultolerantie tegenover dit racisme is onontbeerlijk. Pas dan heeft men ook het recht om te spreken over plichten en over het naleven van universele waarden. Maar blijkbaar is dat teveel gevraagd in de huidige sfeer van waanzin. Want met de verkiezingen voor de deur, houden "democratische partijen" een reactionaire wedloop om het Vlaams Blok in te halen.
In de rubriek discussie verschijnen enkele bijdragen die ons werden toegestuurd in november rond de diabolisering van AEL.
(Uitpers, nr.36, 4de jg., december 2002)