De discussie over het (oorlogs)verleden laait weer op.

Niet zozeer onder de historici, want die zijn het ongeveer eens over het genuanceerde en gedemystificeerde beeld dat uit het recente onderzoek is ontstaan. Zij vragen vooral een voortzetting van het onderzoek, over blinde vlekken en over de na-oorlogse (politieke) wederopbouw van België. Daarover valt nog wel wat uit te zoeken. En ze vragen dat het maatschappelijke debat rekening zou houden met de meer recente publicaties die inderdaad een meer genuanceerde discussie mogelijk maken.

Het debat is een ideologisch-politieke kwestie. Het gaat om openbare meningsvorming en om maatschappelijke maatregelen. Het gaat om een min of meer officiële stellingname, die dan richtinggevend zou zijn voor de contouren van het verdere debat. In zekere zin het ontwikkelen van een consensus. Men wil als het ware een lont uit een (vermeend) kruitvat halen. In die zin zijn het vooral ideologen en politici die op de voorgrond staan. En, zoals steeds, bepalen de media wat wel en wat niet in het nieuws komt.

Maar die maatschappelijke druk is dan weer niet gunstig voor een genuanceerde discussie. Het gaat om manifesten met handtekeningen, om officiële speeches met nog eens handtekeningen, om prijzen en erkenningen. Kortom er worden nogal wat goede en slechte punten uitgedeeld.

Deze studiedag, tien jaar na de eerste Zwarte Zondag, wil een andere stem in het debat laten horen en ervoor zorgen dat de discussie open blijft. Daarom wordt er in het programma ook ruim de tijd gelaten voor discussies met het publiek.